Ձին սեղանի վրա
Կարծեմ իմ ձիերի մասին ձեզ դեռ ոչինչ չեմ պատմել։ Սակայն նրանց հետ էլ ինձ հրաշք բաներ քիչ չեն պատահել։
Ինչ որ պիտի պատմեմ, պատահել է Լիտվայում։ Ես հյուր էի գնացել իմ մի ծանոթի մոտ, որը ձիեր շատ էր սիրում։
Եվ, ահա, երբ հյուրերին ցույց էր տալիս իր ամենալավ ձին, որով նա շատ էր պարծենում, ձին սանձը կտրեց, չորս ձիապանների գլորեց ցած և սկսեց գժի նման բակում վազել։
Երկյուղից բոլորը փախան։
Մի համարձակ մարդ չգտնվեց, որ մոտենա կատաղած կենդանուն։
Ե՛ս միայն գլուխս չկորցրի, որովհետև զարմանալի քաջ լինելով, փոքրուց կարողանում եմ սանձահարել ամենակատաղած ձիերին։
Մի ոստյունով թռա նրա մեջքին և մի վայրկյանում սանձահարեցի։ Ձին միանգամից զգալով իմ ուժեղ ձեռքը՝ փոքրիկ երեխայի նման հնազանդվեց ինձ։
Հանդիսավոր կերպով պտտվեցի ողջ բակով և հանկարծ ցանկացա ցույց տալ իմ արվեստը կանանց, որոնք այդ ժամանակ սեղանի շուրջը նստած թեյ էին խմում։
Ինչպե՞ս անեի։ Շատ հասարակ կերպով։
Ձիու գլուխն ուղղեցի դեպի պատուհանը և քամու արագությամբ սեղանատուն թռա։
Կանայք սկզբում շատ վախեցան։ Բայց ես ստիպեցի ձիուն թռչել թեյի սեղանի վրա, և բաժակների ու պնակների արանքով այնպես շրջեցի, որ ոչ մի բաժակ, ոչ մի պնակ անգամ չկոտրեցի։
Այս բանը կանանց շատ դուր եկավ։ Նրանք սկսեցին ծիծաղել ու ծափահարել, և ծանոթս իմ ճարպկությունից հիացած, խնդրեց ընդունել այդ հրաշալի ձին իբրև նվեր։
Այդ նվերով ես շատ ուրախացա, որովհետև պատրաստվում էի պատերազմ գնալ և վաղուց ուզում էի այդպիսի ձի գտնել։
Մի ժամից հետո, նոր ձին նստած, սլանում էի դեպի Թուրքիա, որտեղ այդ ժամանակ սարսափելի պատերազմ էր։
Կես ձին
Պատերազմում, իհարկե, աչքի ընկա իմ քաջությամբ և թշնամու վրա հարձակվելիս ամենից առաջ էի գնում։
Մի անգամ, թուրքերի հետ կատաղի կռիվ մղելուց հետո, մենք գրավեցինք թշնամու բերդը։ Ես առաջինը մտա այդ բերդը և, դուրս քշելով բոլոր թուրքերին, փրփրած ձիս քշեցի դեպի աղբյուրը՝ ջուր տալու։ Ձին ջուրը խմում էր և ոչ մի կերպ չէր կարողանում ծարավը հագեցնել։ Անցավ մի քանի ժամ, բայց ձին աղբյուրից չի կտրվում։ Սա ի՞նչ հրաշք է։ Ես ապշեցի։ Բայց հանկարծ իմ հետևից ջրի արտասովոր ձայն լսեցի։
Ետ նայեցի և զարմանքից քիչ մնաց, որ ձիուց ընկնեմ։
Բանից դուրս եկավ, որ ձիուս հետևի մասը կտրված է, և ջուրը, որ խմում է, ազատ կերպով ետևից թափվում է՝ փորում չի մնում։ Այդ պատճառով ետևից մի մեծ լիճ էր գոյացել։ Ես ապշեցի․ ի՜նչ տարօրինակ բան է։
Բայց այդ ժամանակ զինվորներիցս մեկը մոտեցավ ինձ և հանելուկը պարզեց։
Երբ ես հետևելիս եմ եղել թշնամիներին և բերդն եմ մտել, թուրքերը հենց այդ վայրկյանին բերդի դուռը փակել են, և ձիուս կեսը կտրվել էր։ Կարծես կես են արել։ Ետևի մասը միառժամանակ մնացել է դարպասի մոտ, աքացիներով ցրել թուրքերին, հետո վազել մոտիկ դաշտը։
― Նա այնտեղ արածում է,– հայտնեց զինվորս։
― Արածո՞ւմ է։ Չի՛ կարող պատահել։
― Ինքներդ տեսեք։
Ես, ձիուս առաջին կեսի վրա նստած, սլացա դեպի դաշտը։ Այնտեղ իսկապես տեսա ձիուս երկրորդ կեսը։ Նա կանաչ դաշտում հանգիստ արածում էր։
Ուղարկեցի զինվորական բժշկի ետևից և նա, երկար չմտածելով, դափնու բարակ ճյուղերով ձիուս կեսերը կարեց իրար, որովհետև թել չուներ։
Ձիուս կեսերը կպան իրար, իսկ դափնու ճյուղերը նրա մարմնի մեջ արմատներ արձակեցին, և մի ամսից հետո թամքի վրա դափնու ճյուղերից մի լավ տաղավար ունեցա։
Այդ տաղավարի մեջ նստած, ես շատ զարմանալի քաջագործություններ կատարեցի։
Մազերից բռնած
Առհասարակ պատերազմի ժամանակ ինձ շատ արկածներ պատահեցին։
Մի անգամ, թուրքերի մոտից փախչելու ժամանակ, ձի հեծած փորձեցի թռչել ճահճի վրայով։ Բայց ձին մինչև ճահճի մյուս ափը թռչել չկարողացավ, և մենք ընկանք տիղմի մեջ։
Ընկանք և խրվեցինք։ Պրծում չկար։
Մենք արագությամբ խորասուզվում էինք։
Ահա ձիուս մարմինն անհայտացավ գարշահոտ տիղմի մեջ, ահա իմ գլուխն էլ սկսեց խորասուզվել և մնաց միայն իմ կեղծամի հյուսը։ Ի՞նչ անեի։
Մենք անպատճառ կկորչեինք, եթե իմ ձեռքերի զարմանալի ուժը չլիներ։ ես շատ ուժեղ եմ։ Կեղծամի հյուսից բռնելով, ամբողջ ուժով վեր քաշեցի և դուրս բերեցի ճահճից և՛ ինձ, և՛ ձիուս, որին զույգ ոտքերով ունելու նման կպել էի։
Այո՛, ես դուրս քաշեցի և՛ ինձ, և՛ ձիուս։
եթե կարծում եք, թե դա հեշտ բան է, ինքներդ փորձեք։